Psychologie en mijn casus

 

Hier koppel ik het vak psychologie aan mijn casus.

 

Volgens de fasen van Erikson, het humanistisch perspectief, zit de zoon van de opvoeder (21 jaar) nu in de vroege volwassenheid, de levenstaak is daarbij intimiteit vs. isolement. De opvoeder van de zoon vindt ook dat hij zich erg isoleert en heeft geen "echte vrienden". De vrienden die hij heeft zijn eigenlijk alleen online.

 

Vervolgens wil ik het persoonlijkheidsmodel van Freud toepassen op de zoon van de opvoeder:

• Id/es: de biologisch driften (plezier, lust, uitten agressie)
• Superego: normen waarden, ideaalbeeld, stem van geweten.
• Ego/ich: afwegen tussen id en superego

Wat ik heb gezien bij de casus is de id/es sterk aanwezig bij de zoon hij laat zich leiden door plezier (gamen)

Het superego is niet sterk aanwezig; de stem van het geweten is niet leidend (heeft geen werk (zoekt ook niet) en is gestopt met school)

 

Het is moeilijk om de casus op de piramide van Maslow toe te passen. Er is namelijk wel sprake van sociaal contact online, alleen niet in zijn leven. Misschien wordt de zoon in zijn "gaming wereld" erg erkend en gewaardeerd door zijn medespelers. Waarschijnlijk is dit in het echte leven niet zo en komt de zoon niet tot zelfontplooiing. 

 

Het gedrag wat nu door de zoon geuit word kan komen door operante conditionering van Skinner. 

Dit gaat zo: stimulus-respons-consequentie

Het effect is een prettig negatief effect, Iets vervelends word weggenomen, namelijk als hij op zijn kamer zit hoeft hij niet aan te horen/zien dat zijn moeder ongelukkig is met de situatie waar hij in verkeert en hij hoeft zijn problemen zelf niet aan te horen.

Normaal als hij in de woonkamer ging zitten wilt zijn moeder praten over de problemen die er spelen, hij weet het waarschijnlijk zelf ook en wilt het niet aanhoren. Daardoor is het weglopen een makkelijke optie voor hem om de problemen te vergeten.